Final Fantasy (seria)

“Po przeniesieniu się na konsolę Famicom, nic, co tworzyłem, nie sprawiało mi przyjemności. Rozważałem odejście z branży gier wideo i stworzyłem Final Fantasy jako swój ostateczny projekt. Dlatego też tytuł gry zawiera wyraz "ostateczna", choć dla mnie nazwa 'Final Fantasy' odzwierciedla mój stan emocjonalny w tamtym okresie, uczucie, jakby czas się zatrzymał. Mówi się, że technicznie rzecz biorąc, dobrze jest iść dalej i za każdym razem dawać z siebie wszystko, wykorzystywać swoje umiejętności i energię do granic możliwości; własnie to uważam za "ostateczną fantazję".”

—Hironobu Sakaguchi

Final Fantasy (ファイナルファンタジー Fainaru Fantajī) jest popularną serią gier fabularnych wyprodukowaną przez Square Enix (początkowo Square Co., Ltd.). Jest jedną z najszerzej rozpowszechnionych serii gier komputerowych wszech czasów, wliczając w to tytuły na standardowe konsole, jak i na przenośne, dwie gry MMORPG, gry na telefony komórkowe, dwa pełnometrażowe animowane komputerowo filmy (pierwszy jako oddzielna produkcja, drugi jako sequel do Final Fantasy VII) oraz dwie serie anime.

Pierwsza część serii miała swoją premierę w Japonii, w 1987 roku, wkrótce potem została wydana także w Północnej Ameryce, Europie i Australii na różne konsole wideo, wliczając w to Nintendo Entertainment System (NES), Game Boy, MSX2, Super Nintendo Entertainment System (SNES), Sony PlayStation, PC, WonderSwan Color, Sony PlayStation 2, IBM PC, Game Boy Advance, Nintendo GameCube, PlayStation Portable, Xbox 360, Playstation 3, Nintendo DS, jak i kilka modeli telefonów komórkowych. Seria Final Fantasy jest największym sukcesem wydawniczym firmy Square Enix, z ponad 100 milionami sprzedanych egzemplarzy na całym świecie (dane z 7 czerwca 2011).

Do roku 2012 zostało wydanych czternaście gier głównej serii Final Fantasy oraz wiele innych, wliczając w to liczne spin-offy, sequele oraz podserie. Seria jest obecnie drugą najlepiej sprzedającą się serią RPG w historii gatunku i dziewiątą najlepiej sprzedającą się serią gier wideo na świecie.

Informacje Ogólne

Square Co., Ltd. pojawiło się na Japońskim rynku gier wideo w połowie lat osiemdziesiątych, produkując proste (i nieudane) gry zręcznościowe i RPG na Nintendo Famicom Disk System (FDS), bazujące na dyskietkach dodatkowe urządzenie do konsoli Family Computer (Famicom), w Polsce znanej pod nazwą NES (Nintendo Entertainment System) (lub też jej podróbką - Pegasusem). W wyniku malejącego zainteresowania grami na FDS, począwszy od 1987, Square stanęło na skraju bankructwa.

Mniej więcej w tym samym czasie, jeden z projektantów Square, Hironobu Sakaguchi rozpoczął pracę nad nową, ambitną grą fantasy-RPG, na Famicoma, która była po części inspirowana popularnym w tamtym czasie "Dragon Quest" (znane w Stanach Zjednoczonych jako Dragon Warrior. Twierdząc, że ten projekt może być ostatnim wydanym przez Square, ironicznie nazwał go "Final Fantasy"(dosł. "Ostatnia/Ostateczna Fantazja"). Gra jednak, zamiast ostatniego podrygu, stała się flagowym tytułem Square i nie tylko wyciągnęła firmę z finansowego "dołka", ale i zapoczątkowała jedną z najlepszych serii gier wszech czasów.

Natychmiast po sukcesie pierwszej części, Square szybko rozpoczęło pracę nad następcą. Jednakże, nie był to typowy sequel, Final Fantasy II przedstawiło zupełnie innych bohaterów, świat i historię, niż te z części pierwszej. To nietypowe podejście do sequeli, było kontynuowane przez całą serię i tak, każda następna część przedstawiała zupełnie nowy świat, fabułę i system rozgrywki. Wiele elementów gry jest jednak powtarzanych w następnych częściach, lecz nie było bezpośredniego sequela aż do roku 2003, gdy wydano Final Fantasy X-2. Jednakże, Final Fantasy V doczekało się kontynuacji pod postacią serialu anime, parę lat wcześniej.

Dopiero po fuzji z firmą Enix, sequele stały się coraz bardziej powszechne. Na swój sposób, seria Final Fantasy stała się pokazem kreatywności programistów firmy Square i wiele elementów wprowadzonych do serii zostało wykorzystanych w innych tytułach producenta, w tym dwóch większych: SaGa i Seiken Densetsu.

Elementy Wspólne

Dualizm i Cykle

“Każdy z nas nosi skazę mroku, tak samo pewnym jest, że wszyscy nosimy światło. Podobnie jest z bliźniaczymi kompletami Kryształów. I z mrocznymi podziemiami, które leżą pod jaśniejszą powierzchnią waszej planety. Lecz tak długo, jak istnieje mrok, będzie istniało i światło.”

—Fusoya

Dualizm pojawia się jako ważny element w wielu grach głównej serii. Jest on ukazywany pod wieloma postaciami, wliczając w to dwa światy, dwóch różniących się głównych bohaterów lub najczęściej, jako dualizm między antagonistą i protagonistą. Zwykle, dualizm ten zostaje wytrącony z równowagi przez siły zewnętrzne, zmuszając bohaterów do przywrócenia równowagi. Czasami, główny przeciwnik jest istotą, która pragnie zredukować wszystko do nicości, przywracając w ten sposób równowagę w najbardziej drastyczny sposób.

Wspólną rzeczą w kilku tytułach serii jest to, że zło nie może być do końca zniszczone, tylko pokonane i zmniejszone. I tak, równowaga między dobrem i złem musi być zachowana. Późniejsze gry z serii nawiązują do pewnego rodzaju cyklu, który właśnie dobiega końca, z kolei inne przedstawiają konflikt między naturą i ludzkością, który musi zostać rozwiązany.

Uwaga spoiler: Poniżej znajdują się szczegóły na temat fabuły i/lub zakończenia. (Pomiń sekcję)

W Final Fantasy I, przeciwnik gracza, Garland, tworzy pętlę czasu. Garland, aby żyć wiecznie zawiera pakt z Bestiami Chaosu, które przenoszą go 2000 lat w przeszłość, gdy zostaje on pokonany przez Wojowników Światła (Light Warriors). Tam, Garland wysyła Bestie Chaosu do teraźniejszości, kontynuując w ten sposób pętlę czasu. Gdy Wojownicy Światła wędrują w czasie do przeszłości, zabijają Bestie i konfrontują się z Garlandem, który zamienia się w Chaosa i zostaje przez nich pokonany. Ten akt przerywa pętle czasu i wszystko wraca do normy.

W Final Fantasy II, mroczna strona Imperatora idzie po śmierci do Piekła, nad którym przejmuje kontrolę, wznosząc jego stolicę, Pandaemonium, na powierzchnię Ziemi. Analogicznie, jego jasna strona wstępuje do Nieba i osiada w pałacu Arubboth, Stolicy Nieba. Firion i jego towarzysze pokonują Mrocznego Imperatora, podczas gdy Minwu wraz z duszami poległych bohaterów pokonują jego jasną stronę, sprawiając, że zostaje on zniszczony raz na zawsze.

W Final Fantasy III istnieją dwa światy: świat światła i świat mroku. Oba światy mają swoich bohaterów, których obowiązkiem jest ocalenie ich świata przed pochłonięciem przez ten drugi. Gdy Xande wysysa moc z Kryształów, zaburza równowagę między światłem, a mrokiem. To doprowadza do pojawienia się Cloud of Darkness (Chmury Mroku), której celem jest zredukowanie Wszechświata do nicości. Wojownicy Światła próbują ją powstrzymać, lecz zostają pokonani. Jednakże, dzięki pomocy Wojowników Mroku, Wojownicy Światła są w stanie ją pokonać.

Akcja Final Fantasy IV toczy się na Błękitnej Planecie oraz na dwóch równoległych powierzchniach: na Czerwonym Księżycu, i w Podziemiach. Powierzchnia planety posiada cztery Kryształy Światła, a Podziemia mają cztery Kryształy Mroku. Czerwony Księżyc także posiada osiem swoich kryształów, po cztery każdego rodzaju. Cecil Harvey jest Mrocznym Rycerzem (Dark Knight), który staje się Paladynem (Paladin) poprzez uzyskanie mocy Światła od swojego ojca, Kluyi. Golbez, starszy brat Cecila, posiada moce Mroku, dzięki którym zdobywa wszystkie osiem ziemskich Kryształów. W finale gry, Golbez używa mocy Kryształów, aby pokonać Zeromusa, ale nie udaje mu się, gdyż jego serce jest skażone Mrokiem. Przekazuje więc Kryształy Cecilowi, który z pomocą swojego światła pokonuje Zeromusa.

Świat Final Fantasy V został podzielony na dwa osobne, aby ukryć Moc Próżni (Void). Każdy z nich ma swoje cztery Kryształy, które utrzymują oba światy na swoim miejscu. Gdy czarnoksiężnik Exdeath ucieka ze swojego więzienia, niszczy Kryształy, sprawiając, że oba światy na powrót stają się jednym i uwalniają moc Próżni. Dwa pokolenia Wojowników Świtu (Warriors of Dawn) łączą swoje siły w celu pokonania Exdeath'a i odtworzenia Kryształów.

W Final Fantasy VI, Wojna Magów (War of the Magi), mająca miejsce tysiąc lat przed rozpoczęciem akcji gry, niemal zniszczyła świat. Konflikt ten rozpoczęła wojna Esperów z ludźmi. Obecnie, Imperium Gestahla (Gestahlian Empire), poszukuje mocy Esper'ów w celu przejęcia władzy nad światem, tworząc przez to ryzyko jego zniszczenia. Główna bohaterka, Terra Branford, jest pół-Esperem i pół-człówiekiem i reprezentuje nadzieję, że obie rasy mogą żyć obok siebie. Terra walczy w obronie sierot z Mobliz, które nadały sens jej życiu. Jej przeciwnik, szalony i żądny mocy Kefka Palazzo, jest eksperymentalnym Rycerzem Magitek, który wierzy, że życie jest bezcelowe oraz że miłość i nadzieja to iluzje.

W Final Fantasy VII, konflikt między światłem i mrokiem został zastąpiony konfliktem między ludzkością i naturą oraz między nauką i magią. Sephiroth reprezentuje siłę nauki, będąc eksperymentem genetycznym firmy Shinra Electric Power Company, używa Czarnej Materii (Black Materia) do przyzwania Meteoru, aby zniszczyć planetę. Aerith Gainsborough, ostatnia z mistycznych Cetra, używa Białej Materii, aby przyzwać Holy, które może powstrzymać Meteor.

Dualizm między Aerith a Sephirothem jest ukazany w The Reunion Files, gdzie Tetsuya Nomura, reżyser części siódmej, stwierdza: "tak długo, jak istnieje Sephiroth, musi istnieć Aerith". Lifestream (Strumień Życia) także pełni rolę cyklu, jako że wszystko, co żyje, ma energię duchową, która pochodzi z planety. Gdy ktoś umiera, jego energia duchowa powraca do planety i jego wiedza łączy się z innymi. Shinra wysysa tę energię, aby produkować Mako oraz wytwarzać Materię.

Final Fantasy VIII przedstawia konflikt Squalla Leonharta i jego arcyrywala, Seifera Almasy'ego. Squall nosi czarną kurtkę i spodnie, natomiast płaszcz Seifera jest biały, obaj korzystają też z różnych modeli Gunblade'ów i stosują odmienne style walki. Podobnie, ukochana Squalla, Rinoa Heartlilly jest przeciwieństwem ostatecznego bossa gry, Ultimecii. Obie są potężnymi czarodziejkami; pierwszą cechuje spokój i niewinność, natomiast druga jest okrutna i bezduszna. Rinoa jest symbolem anioła, nawiązując do tych istot pod wieloma względami: od jej psa o imieniu Angelo aż po parę białych skrzydeł wyrastających z jej pleców. Ultimecia natomiast posiada wielkie czarne skrzydła oraz Grievera u swego boku.

W Final Fantasy IX są dwa światy - Gaia i Terra. Terra została zniszczona wiele wieków przed akcją gry, więc jej mieszkańcy rozpoczęli proces asymilacji Gai, poprzez zapadnięcie w sen i stopniowe zastępowanie dusz Gai duszami Terry. Aby wspomóc ten proces, Kuja został stworzony jako "Anioł Śmierci", aby zaprowadzić śmierć i wojnę na Gaię. Później został stworzony drugi Anioł, Zidane Tribal, który jest głównym bohaterem gry.

W Final Fantasy X, potwór Sin został stworzony przez Yu Yevona aby zniszczyć technologię, gdy ta zbyt się rozrośnie. Jednakże, Summoner jest w stanie uspokoić Sina, i odwlec to zniszczenie, używając Ostatniego Aeona (Final Aeon) aby zniszczyć Sina. Lecz gdy to się staje, dusza Yu Yevona przejmuje kontrolę nad owym "Ostatnim Aeonem", transformując go w nowego Sina i wznawiając niekończący się cykl. Dzięki zniszczeniu samego Yu Yevona, Tidus i Summonerka Yuna są w stanie zakończyć cykl i pozbyć się Sina na zawsze. Jednakże, w konsekwencji, świat, który istniał dzięki aeonom Yuny, został zniszczony, a razem z nim zniknął Tidus.

W Final Fantasy X-2, dualizm jest przedstawiony w postaci Yuny i Shuyina: Yuna jest kobietą, która poszukuje swojego zaginionego ukochanego, jest też światkiem powstawania nowej Spiry, z kolei Shuyin to unsent, który przez swój żal i gniew chce zniszczyć Spirę, by pomścić śmierć swojej ukochanej.

W Final Fantasy XI, w świecie Vana'diel, oświecone rasy - te, które zostały stworzone przez Altanę, dobrą Boginię Świtu - zmierzają się z hordami beastmen - rasami stworzonymi przez Promathię, złego i szalonego Boga Zmierzchu.

Final Fantasy XII przedstawia, pod dwoma postaciami, konflikt pomiędzy despotyzmem i samodzielnością: główni bohaterowie doświadczają powstania Archadyjskiego Imperium i podbicia przez niego Królestwa Dalmasca, które w swojej obronie łączy siły z Ruchem Oporu. Głównym motywem antagonistów jest uwolnienie ludzkości od boskiej kontroli wiecznych Occuria, którzy brutalnie zapisali się w historii ludzi. Poza tym imperium chciałoby dać ludzkości narzędzia, porównywalne do boskich, które pozwoliłyby jej samodzielnie kreować swoją przyszłość. Ostatecznie, oba te cele udaje się osiągnąć głównym bohaterom.

W Final Fantasy XIII dualizm ukazywany jest pod postacią dwóch światów: unoszącego się nad ziemią Cocoon oraz naziemnego Gran Pulse, postrzegających się nawzajem jako złe i niemoralne. Dodatkowo, role fal'Cie oraz ludzkości różnią się na każdym ze światów: na Cocoon, ludzkość w dużej mierze polega na fal'Cie, podczas gdy na Pulse, fal'Cie są praktycznie niezależni od ludzi.

W Final Fantasy XIII-2 wciąż istnieją dwa światy, jednak podejście do dualizmu jest zupełnie inne: bieg czasu. Podczas gdy Gran Pulse i Cocoon są w stałym ruchu zgodnie z paradoksem czasowym, Valhalla jest miejscem, w którym przeszłość, teraźniejszość i przyszłość się krzyżują, co oznacza, że czas nie płynie tu tak, "jak powinien". Innym, znacznie prostszym przykładem dualizmu są dwie postacie: Lightning i Caius, których cele są całkowitymi przeciwieństwami: Lightning chce uratować boginię Etro i chronić świat, podczas gdy Caius chce zabić Etro i doprowadzić do apokalipsy.

W Lightning Returns: Final Fantasy XIII, dwa światy z poprzednich odsłon zostały zmieszane ze sobą, tworząc jeden - Nova Chrysalia, który sam w sobie jest mocno podzielony: dwie z jego czterech krain to zaludnione miasta, podczas gdy pozostałe dwie są dzikimi, niemal bezludnymi terenami. Same kontynenty są swoimi przeciwieństwami; Luxurion jest religijną stolicą modlitwy, a Yusnaan - miastem radości, gdzie mieszkańcy cieszą się swoim życiem, podczas gdy Dead Dunes składa się z pofałdowanych wydm i ruin, a Wildlands pokryte jest lasami i innego typu roślinnością.

W Final Fantasy XIV, świat Hydaelyn stale ulega okresom dobrobytu, znanym jako Ery Astralne (Astral Eras) i następującym po nich katastrofom, które przynoszą pustki i są w stanie eliminować całe cywilizacje. Te okresy znane są jako Ery Początku (Umbral Eras). Obecnie, Hydaelyn wchodzi w Siódmą Erę Początku.

W Final Fantasy XV, według jednej z postaci widzianych w trailerze z targów E3 w 2013 roku, świat czeka ogromna zmiana po bardzo długim okresie stabilności, co może sugerować obecność jakiegoś cyklu. Z kolei na rzecz dualizmu przemawiają dwie postacie: Noctis Lucis Caelum i Stella Nox Fleuret (ubrane odpowiednio na czarno i biało), pochodzące z przeciwnych królestw: Lucis ("Światło") i Tenebrae ("Mrok").

Dodatkowe Elementy

Pomimo, że każda część Final Fantasy jest oddzielną całością, Wiele rzeczy jest w nich podobnych. Od silnych wpływów Literatury, Religii, i Mitologii, na fabułę, do powtarzających się typów potworów i przedmiotów. Wiele wspólnych obiektów i elementów fabuły pojawiło się w więcej niż jednej części. Są to między innymi:

• Airship — (Latające Statki)-Potężne latające pojazdy, które zazwyczaj służą jako główne źródło transportu dla gracza. W większości tytułów, Statki Latające mają wygląd drewnianych okrętów, tyle, że ze śmigłami zamiast masztów. Jednak w niektórych grach, mają one wygląd bardziej nowoczesny.
• Jobs — (Klasy Postaci, dosł. Zawody) Wojownik, Biały Mag, Czarny Mag, Czerwony Mag Niebieski Mag, Mnich, Złodziej, Mim i wiele więcej.
• Szkoły Magii — Magia świata Final Fantasy została podzielona na kilka rodzajów, są to: Biała Magia, Czarna Magia, Magia Czasu i Niebieska Magia czasami są także inne rodzaje, charakterystyczne dla pojedynczych tytułów.
• Zmiany Statusu Są to negatywne efekty niektórych czarów. Każda gra RPG ma takie, Final Fantasy nie jest pod tym względem wyjątkiem.
• Potwory — Fikcyjne stworzenia, takie jak Chocobo i Moogle pojawiły się w większości tytułów serii. Niektóre Potwory, takie jak Goblin,Malboro, Bomb, Tonberry i Cactuar także pojawiają się w wielu grach. I w końcu, Summony, (Znane też jako: Espery, Guardian Force, Eidolony, or Aeony) takie jak Bahamut, Shiva, Ifrit, Leviathan i Ramuh Pojawiły się w niemal wszystkich tytułach serii, poczynając od trzeciej.
• Imiona i Nazwiska — Postać o imieniu "Cid" pojawiła się w każdej części Final Fantasy. I mimo, że zawsze jest to ktoś zupełnie inny, zazwyczaj był przedstawiany jako ktoś związany z Latającymi Statkami. Często pojawia się też ktoś o nazwisku "Highwind", które jest zazwyczaj zarezerwowane dla klasy Dragoon.
• Kryształy — Obecne we wszystkich częściach, z wyjątkiem drugiej, kryształy zazwyczaj są głównym, lub jednym z głównych elementów fabuły.

Zakończenia

Uwaga spoiler: Poniżej znajdują się szczegóły na temat fabuły i/lub zakończenia. (Pomiń sekcję)

Muzyka

Nobuo Uematsu był do Listopada 2004 kompozytorem wszystkich ścieżek muzycznych gier Final Fantasy Jego melodie odgrywały dużą rolę w popularności serii. Muzyka ta, jest także popularna poza kręgami graczy, na letnich Igrzyskach olimpijskich w Atenach, w 2004 r. Amerykańskie pływaczki synchroniczne, Alison Bartosik i Anna Kozlova otrzymały brązowy medal, za występ do muzyki z Final Fantasy VIII. Inni kompozytorzy serii to między innymi Masashi Hamauzu i Junya Nakano.

Na całym świecie odbywają się koncerty, na których grane są utwory z gier, a Zespół rockowy Nobuo Uematsu: "The Black Mages" jest znany ze swoich Rockowych aranżacji niektórych utworów.

Grafika i Technologia

Generacje 8 i 16-bitowe

Pierwsze trzy części były stworzone w technologii 8-bitowej i przedstawiały bohaterów, wrogów i NPC, jako "Sprite'y". Mniejsze, były używane do ukazywania postaci na mapie świata, a większe, bardziej dopracowane były używane, w oknie walk.

Ten sam prosty system był używany i w następnych trzech częściach serii, które jednak operowały w systemie 16-bitowym.

Generacja 32-bitowa

Od 1997 roku, czyli od powstania Final Fantasy VII na PlayStation, zarówno postacie, jak i otoczenie było już trójwymiarowe. Ulepszone efekty świetlne, płynna animacja i pre-renderowane otoczenia od tamtej pory stały się standardem serii. Final Fantasy VII była też pierwszą grą serii, która używała sekwencje Full Motion Video (FMV), które po części sprawiły, że gra zajmowała aż 3 płyty. Następne dwie części ukazywały ulepszone wersje silnika 32-bitowego, a poziom technologii wizualnej wzrastał z każdą następną częścią.

Szósta generacja konsol

Final Fantasy X, Final Fantasy XI i Final Fantasy XII zostały wydane na PlayStation 2 i dzięki potężniejszemu systemowi Konsoli, wniosły grafikę na jeszcze wyższy poziom, umożliwiając renderowanie tła w czasie rzeczywistym, oraz zdecydowanie zwiększyła estetykę obrazu.

Rozgrywka

Systemy bitewne

Final Fantasy pożyczyło typ ukazywania potyczek od swojego rywala Dragon Quest. I tak, Final Fantasy używało trzecioosobowego, turowego systemu walki. Część czwarta przedstawiła system "Aktywnej Bitwy" (Active Time Battle), który zastąpił system turowy. System ten był obecny we wszystkich następnych częściach, aż do dziesiątej, w której powrócił system turowy, zwany "Conditional Turn-Based Battle System". Final Fantasy XI przedstawiła walkę w czasie rzeczywistym, znaną chociażby z EverQuest. Final Fantasy XII przedstawiło podobny system walki w czasie rzeczywistym.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Square Enix
• Artykuł o Final Fantasy w polskojęzycznej Wikipedii
• Final Fantasy w anglojęzycznej Square Wiki

ar:Final Fantasy